Το δοκίμιο ανασκάπτει την υπόθεση ότι ο εθνικισμός είναι μια αφηρημένη και αναιρετική θεωρία προβάλλοντας την ειδική οπτική του Οικονομικού Εθνικισμού στην ιστορική του διάσταση, για να διατυπώσει το ερώτημα αν ο οικονομικός εθνικισμός εκπλήρωσε τους όρους, σε συνθήκες ανόδου των υλικών προσδοκιών αυτόχθονων και ετερόχθονων, ώστε το ελληνικό κράτος να καταστήσει βιώσιμο το πολιτικό του σύστημα. Η ιστορική ένταξη του Οικονομικού Εθνικισμού με την υπαρξιακή και πολιτική έννοια του όρου, η «θέση» του στον καθημερινό βίο, το απείκασμά του στις «εθνοοικονομικές» μετρήσεις, ο διάλογος οικονομίας με πολιτική πρακτική και της οικονομικής πολιτικής με την πολιτική γεγονοτογραφία, εθνική και διεθνή, είναι στοιχεία που σημαδεύουν λιγότερο προσιτές εκδοχές του εθνικιστικού φαινομένου. Το βιβλίο εντάσσεται στη σειρά «Ιστορία και Πολιτισμός» υπό τη διεύθυνση των †Π. Πετρίδη και Γ. Αναστασιάδη.