Πρωτοπόρος στη θεραπεία της λέπρας στην Ινδία, ο Βρετανός χειρουργός Πωλ Μπραντ απέδειξε ότι η έλλειψη της αίσθησης του πόνου ήταν αυτή που προκαλούσε τις χαρακτηριστικές παραμορφώσεις της λέπρας. Αργότερα στις ΗΠΑ επιβεβαίωσε τα ευρήματά του στον διαβήτη και σε άλλα νοσήματα. Αυτή η σημαντική ανακάλυψη τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο πόνος όχι μόνο δεν πρέπει να κατασιγάζεται, αλλά αποτελεί έναν από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους επικοινωνίας του σώματος. Η συναρπαστική αυτή αφήγηση των ανακαλύψεων ενός αξιοθαύμαστου ανθρώπου παρακολουθεί τη δραματική ιστορία της ιατρικής του καριέρας σε τρεις ηπείρους, και τη συμβολή του στην κατανόηση και την αναθεώρηση της στάσης μας απέναντι στον πόνο. Όπως αντιλήφθηκε, ο πόνος μπορεί να είναι πιστός φίλος, αν μάθουμε να τον αφουγκραζόμαστε, να ανταποκρινόμαστε σωστά, και να τον δαμάζουμε.
“Πονάω, άρα υπάρχω”
“O πόνος δεν είναι ο εχθρός, αλλά ο πιστός πρόσκοπος που μας ειδοποιεί για τον εχθρό… Είναι στ’ αλήθεια το δώρο που κανένας δεν θέλει. Δεν μπορώ να σκεφθώ τίποτε πιο πολύτιμο για κείνους που τον στερούνται. Όμως οι άνθρωποι που ήδη έχουν το δώρο αυτό σπάνια το εκτιμούν. Συνήθως το απεχθάνονται.
Δεν μπορούμε να ζήσουμε καλά χωρίς τον πόνο, αλλά πώς μπορούμε να ζήσουμε όσο γίνεται καλύτερα μ’ αυτόν; Μόνο αν μάθουμε να κυριαρχούμε πάνω του μπορούμε να τον εμποδίσουμε να μας δυναστεύει”.