Μπεχ-Τσινάρ

Το Μπεχ-Τσινάρ στη δυτική είσοδο της Θεσσαλονίκης είναι μια περιοχή που ακολούθησε τον τελευταίο ενάμιση αιώνα μια διαδρομή τόσο πολυκύμαντη όσο αυτή της ίδιας της πόλης: υπήρξε παθογόνο έλος, παραδεισένιος και κοσμοπολίτικος εθνικός κήπος, η ακτή που φιλοξένησε οργανωμένες πλαζ. Πάνω στο σώμα του επεκτάθηκε το λιμάνι, στοιχήθηκαν βιομηχανίες και αναπτύχθηκε μια κυψέλη βυρσοδεψείων, εγκαταστάθηκαν τα σφαγεία της πόλης, ενώ κάποιες από τις αποθήκες του επιτάχθηκαν για να φυλάξουν πολεμικό υλικό του γερμανικού στρατού κατοχής. Τις τελευταίες δεκαετίες η περιοχή αποβιομηχανίστηκε και υποβαθμίστηκε. Το ετερόκλητο αυτό ιστορικό πλαίσιο υπήρξε η ιδιαίτερη αποσκευή για τους τέσσερις σύγχρονους φωτογράφους, τον Κοσμά Παυλίδη, τον Κωστή Αργυριάδη, τον Αχιλλέα Τηλέγραφο και τον Στέργιο Καράβατο, που περιηγήθηκαν τις λεωφόρους, τα στενά και τα αδιέξοδα του Μπεχ-Τσινάρ, σε μια απόπειρα να εισφέρουν μια διεισδυτική ματιά σε μια παραμελημένη γωνιά της πόλης.