Με ένα πρωτότυπο ύφος γραφής, με αντιθετικές, κυρίως, προτάσεις διανθισμένες με χαρακτηριστικά παραδείγματα, δίνεται μία ανάγλυφη εικόνα της πανεπιστημιακής κοινότητας, των "πανεπιστημιακών του ύψους" και των "πανεπιστημιακών του βάθους". Στο βιβλίο αυτό, που είναι αφιερωμένο στους "τειχομάχους" και στη μνήμη του ιστορικού-πανεπιστημιακού δασκάλου Απόστολου Βακαλόπουλου, προτάσσονται δύο φράσεις που είναι ενδεικτικές του περιεχομένου του βιβλίου: "Πανεπιστημιακοί που έπρεπε να τιμούνται και εν ζωή και μετά θάνατον, δεν τιμούνται, και Πανεπιστημιακοί που δεν έπρεπε να τιμούνται ούτε εν ζωή, ούτε μετά θάνατον, τιμούνται!". "Για κάποιους πανεπιστημιακούς χρειαζόμαστε ισχυρή μνήμη για να τους θυμούμαστε για πάντα με ευγνωμοσύνη και για κάποιους άλλους χρειαζόμαστε λυτρωτική αμνησία για να τους ξεχάσουμε οριστικά".