Οι «Διαθέσεις», συλλογή ποιημάτων (1997-2007) αποτελούν την πρώτη ποιητική συλλογή του Ντέμη Κωνσταντινίδη, ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ενός κύκλου εργασίας, που ξεκίνησε πριν από δέκα περίπου χρόνια. Ο ίδιος σημειώνει: «Πολύ περισσότερο αθώος και ανύποπτος τότε, γοητεύτηκα από τους έλληνες ποιητές του μεσοπολέμου, και προσπάθησα να «αφουγκραστώ» τις ανησυχίες και τ’ αδιέξοδά τους. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια καταγραφή σκέψεων και συναισθημάτων, που πυκνώνουν με το πέρασμα του χρόνου, για μια απώτερη αναζήτηση του εαυτού. Βλέπω τον κόσμο και εμπνέομαι από αυτόν, χωρίς καμία τάση ωραιοποίησης. Είμαι ένας προβληματισμένος παρατηρητής ενός τοπίου που αλλάζει και ξεβολεύει, ολοένα και περισσότερο, τους ανθρώπους με σταθερά σημεία αναφοράς. Οι «βεβαιότητες» έχουν μετατραπεί σε «τυχαιότητες» και τα «ενδεχόμενα» είναι «σκόρπια», χάσκουν στο διάβα μας και μας χαμογελούν αινιγματικά».