«Εργάζομαι με εφήβους επειδή μου έκλεψαν την εφηβεία μου». Σε αυτό το αυτοβιογραφικό βιβλίο που εναλλάσσει το χιούμορ με τη φρίκη, ο Stanislas Tomkiewicz χαράσσει τη διαδρομή που θα οδηγήσει το νεαρό αγόρι, που γεννήθηκε εβραίος και πολωνός, να γίνει ένας παγκόσμιος ειδικός σε θέματα νεανικής και εφηβικής ηλικίας. Βιώνει τον πειρασμό της αυτοκτονίας στο γκέτο της Βαρσοβίας, όχι πολύ μακριά από την «πλατεία μετεπιβιβάσεων» με προορισμό την Treblinka και το Maïdanek. Φυγή, παρανομία, εγκλεισμός στο Bergen-Belsen, στη συνέχεια η μακρά ανάρρωση μετά τον πόλεμο, ανάμεσα στα νοσοκομεία και στο σανατόριο, κατευθύνουν σιγά σιγά την αρχική του κλίση για την ιατρική προς την ψυχιατρική και την παιδιατρική. Μας βοηθά να κατανοήσουμε μέσα από την προσωπική του εμπειρία και την ψυχιατρική πρακτική του πώς είναι δυνατόν να συμφιλιώσουμε τους εφήβους με τη ζωή.