Μνήμη

Στο βιβλίο ο Αρίστιππος Μηνάς αποδίδει με καθαρά αφηγηματικό τρόπο δύο μακρόχρονες περιόδους, οι οποίες καλύπτουν πενήντα σχεδόν χρόνια δημόσιας ζωής. Η πρώτη άρχισε το 1954, όταν ως πρωτοετής εισήλθε στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή και τελείωσε το 1987, όταν αποστρατεύτηκε ως Ταξίαρχος. Η δεύτερη άρχισε το 1986, όταν εκλέχθηκε Αναπληρωτής Καθηγητής στο ΑΠΘ και τελείωσε τον Αύγουστο του 2003 όταν συνταξιοδοτήθηκε στα 67 του χρόνια ως Καθηγητής. Τα γεγονότα περιγράφονται με τρόπο ιστορικό ή κάπου κάπου και ειρωνικό ή και σατιρικό ακόμη, αλλά πάντα συναισθηματικό και από βάθους καρδιάς. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Στρατός έγινε ένα με τη ζωή του και το Πανεπιστήμιο ταυτίσθηκε με το «είναι» του και έγινε αναγκαίο όπως η αναπνοή του.