Ο δερμάτινος άνθρωπος

Ο άνθρωπος, γυμνός μπροστά στον εαυτό του, στους συνοδοιπόρους του... στους άλλους. Το δέρμα του, σύνορο και όριο ανάμεσά τους, αλλά και μοναδικό σημείο επαφής ταυτόχρονα. Γιατί κατά βάθος είμαστε όλοι από σάρκα και αίμα. Και από συναισθήματα... • «...τα μοναδικά πράγματα / που με ξεσκίζουν πέρα για πέρα / είναι τα χρώματα / κι η αγάπη». • Στίχοι έξυπνοι και πρωτοποριακοί που σε βάζουν σε έναν δικό τους δρόμο. Σου δείχνουν μια νέα σκέψη και έναν νέο λόγο. Άλλες φορές με πρόθεση και άλλες χωρίς, προσεγγίζουν το παράδοξο της ανθρώπινης συνθήκης.