Ο συγγραφέας εξερευνά σε αυτό το βιβλίο νέους δρόμους κατανόησης του φαινομένου της επιδημίας της κατάθλιψης, ασκεί μια ριζοσπαστική κριτική στα ιδεολογήματα της βιολογικής ψυχιατρικής, αξιοποιώντας τη μακρόχρονη εμπειρία του στην έρευνα των ψυχοφαρμάκων και τη βαθιά γνώση του των διακυβευμάτων της σύγχρονης ψυχιατρικής. Με ισχυρά επιχειρήματα δείχνει ότι η θεραπεία της κατάθλιψης δεν μπορεί να περιορίζεται στην αναγωγή κάθε οδύνης στα διαγνωστικά κριτήρια του DSM και κατά συνέπεια στην αυτόματη συνταγογράφηση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων.