Το θεατρικό έργο του Marivaux μεταφράζεται από τη Ζωή Σαμαρά. Ο μύθος είναι υποδειγματικά δομημένος και τα πρόσωπα ζωντανά και γοητευτικά, ενώ ο λόγος είναι αυτός που δίνει τη σφραγίδα της αιωνιότητας στο έργο. Από την πρώτη στιγμή ο θεατής γνωρίζει όλα τα μυστικά του παιχνιδιού. Ο δραματουργός του δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι τον ανεβάζει στη σκηνή, ότι τον αφήνει να είναι κυρίαρχος, να νομίζει ότι η πλοκή δεν έχει σημασία, για να προσέξει το θεατρικό λόγο. Πάνω στη σκηνή ο θεατής προσλαμβάνει με τη φαντασία του τα πολλαπλά νοήματα και ακούει την πολυφωνία που βρίσκεται ακόμη και μέσα σε κάθε ατάκα.