Το νέο βιβλίο του Ε. Χεκίμογλου περιλαμβάνει δέκα μελέτες σχετικές με τόπους της Θεσσαλονίκης που δεν υπάρχουν πλέον. Τέσσερις από αυτές είναι εντελώς ανέκδοτες, ενώ οι υπόλοιπες έχουν δημοσιευτεί σε πρακτικά συνεδρίων περιορισμένης κυκλοφορίας. Το εισαγωγικό κείμενο είναι μία συνοπτική ιστορία του αστικού χώρου της Θεσσαλονίκης και των μετασχηματισμών του, που καλύπτει την περίοδο 1430 μέχρι το 1930, δηλαδή από την άλωση της πόλης μέχρι την εγκατάσταση των προσφύγων. «Η πόλη έχει ψυχή. Είμαι ο τελευταίος που θα το αρνηθεί. Αλλά δεν είναι αυτή που θα έρθει να σε βρει. Αν δεν την αναζητήσεις ο ίδιος, ίσως δεν μάθεις ποτέ ότι υπάρχει. Αν θέλεις να γνωρίσεις την ψυχή της πόλης, πρέπει να την ψάξεις και μάλιστα επίμονα. Να μην αφήνεις ούτε στιγμή τον εαυτό σου χωρίς το ερώτημα, τι ήταν εδώ παλαιότερα, ποιοι έζησαν πριν από μας. Ν’ αμφισβητείς αυτό που βλέπεις για χάρη του αόρατου. Να προσπερνάς αυτούς που σου μιλούν για χάρη αυτών που δεν έχουν πια φωνή, ούτε και υλική υπόσταση».