Τελευταίος σταθμός

Φωνές σβησμένες από τον χρόνο. Το σκέφτηκα πολύ πριν πάρω την απόφαση να καταγράψω τις μαρτυρίες αυτές, και κάθε φορά αναρωτιόμουν τι θα ωφελούσε ένα τέτοιο βιβλίο αφού έχουν προηγηθεί τόσα και τόσα με τα ίδια θέματα. Γνωρίζοντας όμως από κοντά τους ηλικιωμένους πια αυτούς ανθρώπους, που, με δάκρυα στα μάτια, μου εξιστορούσαν τη ζωή τους, δείχνοντας τα σημάδια ακόμη στο σώμα τους που άφησαν οι βουρδουλιές και οι κλωτσιές των δεσμοφυλάκων, ε, τότε είπα: «Τέτοιου είδους μαρτυρίες δεν πρέπει να τις χαντακώνουμε, παρά να τις ενσωματώνουμε στην ιστορία μιας εποχής που έγιναν τόσα κακουργήματα σε αθώους ανθρώπους και χάθηκαν χιλιάδες ζωές. Γι’ αυτό αυτά που άκουσα πρέπει να μείνουν έτσι αυθεντικά όπως μου τα διηγήθηκαν, ως παράδειγμα στις επόμενες γενιές να ξέρουν πόσο καταστροφικός είναι ένας πόλεμος.»